Tuja kolumnowa

Z listy ozdobnych drzew iglastych najsłynniejszym i najczęściej kupowanym jest „zachodni” „kolumnowy” krzew tui. Za rodzime ziemie tego gatunku uważa się terytorium Ameryki Północnej. Kolumna Thuja wyróżnia się dość prostą uprawą, zagęszczoną koroną i lekkim aromatem. Roślina służy do produkcji różnych kompozycji lub „żywopłotów”.

Kolumna Thuja: opis

Thuja „zachodnia” „kolumna” to uprawy drzew i krzewów. Ma długie życie. Przy zachowaniu sprzyjających warunków roślina będzie spokojnie żyła co najmniej sto lat, a czasami zdarzają się okazy dochodzące do dwustu lat.

W warunkach naturalnych wzrost łodygi rośliny rośnie o dwieście pięćdziesiąt centymetrów. A w realiach daczy - do stu centymetrów. Ma powolne tempo wzrostu. Korona ma figurę w formie piramidy lub kolumny, część wyrastająca od dołu jest bardzo wysklepiona.

Gałęzie znajdują się ściśle poziomo, mocno dotykają pnia. Zwykła średnica korony sięga około stu do stu pięćdziesięciu centymetrów.

System korzeniowy tui jest silny kolumnowo, ale wyróżnia się niewielkim rozmiarem. Kora jest czerwono-brązowa, równa i gładka. Stara tuja kolumnowa ma szarą i brązową korę, a w dotyku nie jest równa, ale faluje.

Pnie pokryte są dużą liczbą pogłębionych i wydłużonych pęknięć. Małe łuski iglaste mają długość od około dwóch do czterech milimetrów, są umieszczone na gałęziach z zakładką, ich kolor jest zielony.

Co dwa do trzech lat igły są odnawiane, opadając na małe pędy. Dzieje się to równomiernie, co oznacza, że ​​oszałamiające dane zewnętrzne krzewu nie ulegają zmianie. Gałęzie mają intensywny zapach igieł.

Choć tuja kolumnowa uważana jest za zioło trwale zielone, to w okresie zimowym jej korona zmienia kolor na żółto-zielona jednocześnie lub blado brązowo.

Tuja kolumnowa tworzy pojedyncze, jednopienne, małe kwiaty na górnych partiach gałęzi. Owoce to małe szyszki z dwoma żółtymi nasionami, ich długość sięga jednego centymetra.

Drewno tui „zachodniej” jest miękkie, ale dość mocne, w cięciu ma czerwony kolor. Charakteryzuje się brakiem żywicy i w ogóle nie podlega chorobom gnilnym.

Dzięki tej specyfice drewno może być doskonałym materiałem do produkcji wyrobów meblarskich. Częste stosowanie w tym kierunku utrudnia jednak powolny przyrost masy, a także sama struktura składająca się z włókien.

Sława kolumnowej tui leży w jej nieskomplikowanej technologii rolniczej. Świetnie czuje się również w miejskich realiach: spaliny, kurz, dym nie wyrządzają żadnej szkody roślinie.

Krzew łatwo zmienia miejsce wzrostu, przycina i przycina, a niektóre odmiany w ogóle nie wymagają formowania korony. Odmiana ta ma wysoką odporność na zimno i bez schronienia wytrzymuje zimowe przymrozki do -36 stopni.

Kolumnowa tuja - odmiany

Odmiany tui okrężnicy różnią się na kilka sposobów. W zależności od kształtu krzewu występują te same odmiany:

• Płacz.
• W kształcie kuli.
• Półkulisty.
• W kształcie kolumny.

W zależności od palety kolorów krzewy to:

• Z różnobarwnymi liśćmi.
• Liście są zielonkawe.

Zgodnie z tempem wzrostu kolumnowa tuja dzieli się na:

• W całości rośnie - od pięciu metrów.
• Pół karzeł - od trzech do pięciu metrów.
• Krasnolud - nie więcej niż trzy metry.
• Miniatura - poniżej trzech metrów.

Odmiana „Brabant”

Zdjęcie odmiany Brabant

Odmiana ta charakteryzuje się przyspieszonym wzrostem i ma stożkowaty kształt. Wymiary są niewielkie: wysokość wynosi około czterech do pięciu metrów, średnica około półtora do dwóch metrów. Igły intensywnie zielonkawe, w okresie zimowym lekko brązowieją.

Odmiana ta charakteryzuje się wysoką odpornością na zimno i prostymi wymaganiami w zakresie uprawy. Dobrze rośnie na glebach lekkich, wilgotnych, ale przy odpowiedniej technice rolniczej będzie się dobrze czuł na glebie przesuszonej.

Ta odmiana preferuje wystarczającą ilość światła słonecznego. Aby jednak uniknąć oparzeń od bezpośredniego światła słonecznego, warto wybrać obszar o półcieniu. A brak silnych i zimnych wiatrów jest również bardzo pożądany.

Korona doskonale reaguje na cięcie, co oznacza, że ​​z krzewu można bez trudu wykonać wszelkiego rodzaju kształty. Z połączonych krzewów można stworzyć ubite ogrodzenie.

Kolumna Tuja „Smaragd”

Zdjęcie tui Smaragd

Odmiana Smaragd ma koronę w formie regularnej piramidy. Wymiary zbliżone do odmian poprzedniego gatunku. Jednak tempo wzrostu jest bardzo powolne. Korona ma głęboki, ciemnozielonkawy kolor. A co najważniejsze, kolor nie zmienia się przez cały rok.

Smaragd kolumnowy Thuja preferuje żyzną glebę i uwielbia ciągłe podlewanie. Ten rodzaj tui ma wysoki poziom odporności na niskie temperatury. Zaleca się jednak sadzenie go w miejscu, które ma zapewnione schronienie przed zimnymi i silnymi wiatrami.

Jasny lub częściowo zacieniony obszar jest odpowiedni do zejścia na ląd. Cięcie jest bardzo łatwe. A ze względu na powolny wzrost krzewu przycinanie nie jest często wymagane.

„Żywe” ogrodzenie tej odmiany nie jest bardzo zagęszczone, ponieważ górne partie krzewów nie stykają się. Jednak drzewa świetnie prezentują się w pojedynczym egzemplarzu i w nasadzeniach grupowych, a także wspaniale prezentują się w różnych kompozycjach.

„Fastigiata”

Zdjęcie tui Fastigiada

Odmiana Fastigiata charakteryzuje się przyspieszonym tempem wzrostu. Drzewo ma zwężoną, zbitą koronę. Niestałe igły mają ciemnozielonkawy kolor i bogaty aromat. Kolor korony nie zmienia się w sezonie zimowym. Ta odmiana woli rosnąć na obszarach o glebach gliniastych, z dużą ilością światła słonecznego i wilgoci.

Thuja kolumnowa Fastigiata należy do grupy roślin o wysokim stopniu odporności na zimno. Jednak młode krzewy najczęściej spalają się pod wpływem bezpośredniego światła słonecznego pod koniec sezonu zimowego, dlatego lepiej je przykryć.

Dla szybszej i łatwiejszej adaptacji zaleca się stosowanie warstwy ściółki. Pomaga zatrzymać wilgoć i skrócić procedurę mulczowania. Tuja świetnie prezentuje się w różnych kompozycjach. Jako ogrodzenie „na żywo” tworzy zbitą ścianę o dostatecznie dużej wysokości.

Odmiana ta uważana jest za roślinę o dość długim cyklu życia, który trwa około dwustu lat.

Kolumna Kolumnowa Tuja

Wysokość krzewu sięga sześciu metrów przy średnicy korony jednego metra dwieście centymetrów-jeden metr trzysta centymetrów. Igły nie zmieniają jasnozielonkawego koloru przez cały rok. Krótkie gałęzie rosną ściśle poziomo. Tuja rośnie dość szybko: co roku o około dwadzieścia centymetrów.

Zdjęcie tui Columna

Odmiana ta ma wysoką odporność na zimno, ale nie toleruje suszy.

Do sadzenia nadają się tereny z półcieniem. W sezonie wiosennym konieczne jest zainstalowanie schronienia przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Konieczne jest terminowe przycinanie tui. Columna służy do formowania nieskonsolidowanych „żywych” płotów, do odtwarzania alejek.

„Sunkista”

Ta odmiana ma nieco niestandardowy wygląd.Igły są dość duże, większe niż u innych odmian, a gałęzie są rozłożyste. Nadaje to lekko niechlujny wygląd niezbyt dużemu krzewowi (około pięciu do sześciu metrów wysokości).

Korona ma złoty lub żółtawy kolor, pięknie opalizujący w słońcu.

Zdjęcie tui Sunkist

Do sadzenia zaleca się wybór obszaru o wystarczającym nasłonecznieniu lub półcieniu.

W pełnym cieniu korona krzewu przerzedza się i zmienia kolor na zielonkawy. Ta odmiana jest bezpretensjonalna pod względem technologii rolniczej. Jednak woli raczej wilgotne podłoże. Nie zwraca uwagi na mrozy oraz silne i zimne wiatry.

Aby uniknąć oparzeń spowodowanych bezpośrednim działaniem promieni słonecznych w okresie zimowym, zaleca się zainstalowanie ochrony.

Ta odmiana tui świetnie prezentuje się jako pojedynczy okaz posadzony. Jednak poza tym świetnie prezentuje się w różnych kompozycjach i w formie „żywego” ogrodzenia. Świetnie prezentuje się na przyciemnionym tle innych roślin. Do formowania krzewów stosuje się metodę cięcia topiary.

"Złoty Glob"

Ta odmiana należy do gatunków kulistych. Średnica krzewu sięga od jednego metra do jednego metra dwieście centymetrów. Pogrubione gałęzie są ustawione pionowo i mają nie obszerną sylwetkę.

Kolor krzewu różni się oryginalnością: środkowa część liści jest zielonkawa, a igły na brzegach żółtawe. Wraz z nadejściem sezonu zimowego odmiany te zamieniają się w piękne miedziane krzewy, a wiosną ponownie nabierają złotego koloru.

Zdjęcie tui Złotych Globów

Zbyt zagęszczona i wilgotna gleba ze względu na system korzeniowy, znajdujący się prawie na powierzchni, nie nadaje się do uprawy tui.

Ten rodzaj tui preferuje obszary o wystarczającej ilości światła słonecznego. Jednak dobrze czuje się w półcieniu, chociaż w obecności cienia traci barwne liście.

Kolumna Thuja Golden Globe ma wysoki poziom odporności na zimno. Jednak roślinę należy chronić przed bezpośrednim wiosennym światłem słonecznym. Przycinanie tui nie jest konieczne, w sezonie wiosennym konieczne jest tylko przycinanie sanitarne.

Ten typ jest świetnym dodatkiem do wszelkiego rodzaju kompozycji, a także znajduje zastosowanie w postaci niewielkich ogrodzeń.

Tuja kolumnowy Globoza

Ta odmiana należy również do grupy krzewów kulistych. Jego wymiary są nieco większe niż u poprzedniego przedstawiciela. Globose powolne tempo wzrostu jest nieodłączną cechą. Jednak cykl życia sięga dwustu lat.

Zdjęcie tui Globoza

Igły są duże, a nie twarde łuski. Kolor korony zmienia się w zależności od pory roku: wiosną nabiera jasnozielonkawego koloru, latem nabiera ciemnozielonkawego koloru, zimą nabiera brązowawego koloru.

Odmiana preferuje wilgotną glebę. Należy jednak uważać, aby płyn nie uległ stagnacji. Pogrubioną koronę należy przyciąć. Ta procedura stymuluje odmładzanie gałęzi. Trzeba go organizować co dwa lata.

Gatunek ma wysoki poziom mrozoodporności i dobrze rośnie w pełnym cieniu. Zaleca się przykrycie pokrywą śnieżną w okresie zimowym. Odmiana ta świetnie prezentuje się w różnych rodzajach nasadzeń.

Odmiana „Holmstrup”

Ta figura w postaci kolumny tego karłowatego krzewu (około dwóch do trzech metrów wysokości) wygląda świetnie nawet bez procedury formowania. Igły są umieszczone jak łuski, mają bogaty zielonkawy kolor.

Zdjęcie tui Holmstrup

Pod krzewy nadają się wszystkie rodzaje gruntów, w tym gliniaste. Daj jednak pierwszeństwo gliniastym mokrym.

Dla tej odmiany odpowiednie są różne rodzaje oświetlenia. Roślina może rosnąć w pełnym cieniu, ale wtedy traci się objętość korony.Holmstrup jest używany w różnego rodzaju lądowaniach. Świetnie czują się w środowisku miejskim.

"Miś"

Ten miniaturowy widok ma kształt podobny do kuli. Gałęzie są dość wyrafinowane, ale ułożone są dość gęsto. Igły dla dorosłych są dość miękkie, ale z czasem stają się twardsze. Wysokość krzewów dochodzi do czterdziestu centymetrów.

Zdjęcie Tui Teddy

Ta odmiana potrzebuje odpowiedniej ilości wilgoci. Preferuje również obszary o wystarczającym nasłonecznieniu lub półcieniu. Widok ten świetnie prezentuje się na zjeżdżalniach alpejskich, terenach o niewielkich rozmiarach, czy jako ozdoba parapetów i loggii doniczkowych.

Jak rośnie zachodnia tuja kolumnowa? Zasady opieki

Sadząc kolumnę tui, należy osobno pamiętać o potrzebach wszystkich typów. W przeciwnym razie krzewy nie będą mogły się normalnie przystosować i rosnąć.

Głębokość dołka zależy od systemu korzeniowego i wielkości krzewu. Szyjkę korzeniową należy umieścić kilka centymetrów nad poziomem gleby. Natychmiast po posadzeniu tuja jest podlewana, a wokół pnia nakładana jest warstwa ściółki z wiórów lub kory.

Instrukcje dotyczące technik rolniczych dla buszu znajdują się poniżej:

• stałe podlewanie.
• tuja, która osiągnęła wiek dwóch lat, jest nawożona kompostem.
• nawozić dwa razy co trzy miesiące.
• kopanie ziemi raz w roku, a także wymiana warstwy ściółki.
• zniszczenie uszkodzonych części.
• Zazwyczaj przycina się je na wiosnę, ale niektóre gatunki wymagają częstego przycinania.

W sezonie jesiennym konieczne jest stworzenie schronienia przed pokrywą śnieżną i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.