Rowan ma liście dębu

Rowan to piękne drzewo, które zachwyca swoim pięknem i walorami dekoracyjnymi na absolutnie każdym etapie swojego rozwoju, zarówno w okresie młodego ulistnienia, jak i podczas kwitnienia śnieżnobiałymi kwiatami i zachwycającymi kolorowymi gronami jagód. O jarzębinie dębowolistnej wspomina się w ogromnej liczbie wierszy i pieśni. I nie warto mówić o korzyściach, jakie przynosi to drzewo. W tym artykule rozważ wszystkie cechy jarzębiny dębowej i sposób jej uprawy w swoim ogrodzie lub na osobistej działce.

Dzięki doskonałym danym zewnętrznym jarzębina jest obecnie dość aktywnie wykorzystywana przez projektantów krajobrazu, a całe to drzewo ma dość wysoką wytrzymałość na silne mrozy i okresy suche, co z kolei pozwala mu rosnąć w regionach o dość trudnych i trudne warunki klimatyczne.

Jarzębinę czyta się dość często w kuchni i medycynie ludowej, ponieważ jej owoce zawierają dużą ilość różnych minerałów, witamin i pierwiastków śladowych. A w czasach starożytnych temu drzewu przypisywano nawet magiczne zdolności, wierząc, że może uratować dom i ogród przed mroczną siłą. Jego gałązki wisiały w całym domu, aby chronić się przed złym okiem, a dziewczęta i kobiety robiły z jego owoców koraliki, które służyły również jako silny talizman, jak wierzyli.

Liść dębu jarzębiny: opis odmiany

Rowan Dubolistnaya: zdjęcie odmiany

Ten rodzaj jarzębiny uważany jest za przedstawiciela rodziny różowej. Gatunek ten pojawił się w wyniku skrzyżowania jarzębiny zwyczajnej i jarzębiny sproszkowanej. Ta jarzębina może osiągnąć wysokość 12 metrów. W pierwszych latach życia jarzębina ma kształt piramidy, po czym korona drzewa zaczyna przybierać kulisty kształt o średnicy około 7 metrów. To drzewo może żyć do około 120 lat. Liście tego drzewa zewnętrznie przypominają liście dębu w jego mocno rozciętym kształcie. Liście na jej szczycie mają ciemnozielony odcień, natomiast poniżej są znacznie jaśniejsze. Okres kwitnienia tej jarzębiny trwa od ostatnich dni maja do połowy czerwca. Kolor nadaje niewielka jarzębina z białymi kwiatami, które są zbierane w kwiatostany corymbose. Owoce tego drzewa powstają od drugiej połowy września, wyglądają jak jaskrawoczerwone jagody, osiągając średnicę do jednego centymetra.

Jagody tej rośliny zawierają dużą ilość garbników, dzięki czemu świeże owoce mają cierpko-gorzki smak. Po zamrożeniu smak ten staje się znacznie lepszy, a przetworzone lub suszone jagody są generalnie pozbawione goryczy. Doświadczeni ogrodnicy zalecają sadzenie dwóch drzew tego jarzębiny na swoim terenie jednocześnie, aby było miejsce do zapylenia krzyżowego, a tym samym osiągnięto wyższy plon.

Dąb jarzębiny: sadzenie

Aby osiągnąć sukces we wzroście i prawidłowy, dobry rozwój tego drzewa, należy je posadzić w dostatecznie oświetlonych miejscach. Przy braku światła słonecznego jarzębina może się mocno rozciągnąć i jest raczej brzydka, a zatem nie tworzy okrągłego czubka na czubku. Fakt uprawy na glebach piaszczystych, torfowych, a także bagiennych i silnie wilgotnych wpływa na to drzewo w sposób dość negatywny, wręcz destrukcyjny. Dlatego powinieneś wybrać miejsce do uprawy tej jarzębiny, gdzie nie ma wód powierzchniowych.

Sadzenie dębu jarzębiny to dość proste zadanie, które nie wymaga dużego wysiłku i kosztów. Najlepszy czas na te działania to okres jesienny, a wygląda to tak:

• Z góry wykopany jest otwór o wymiarach około 60 na 60 centymetrów, głębokość również wyniesie 60 centymetrów. Na jego dnie umieszcza się warstwę kompostu, 200 g superfosfatu, 100 g nawozów potasowych, mieszając te składniki z żyzną glebą.
• Sadzonkę umieszcza się w środku dołka, a system korzeniowy dokładnie prostuje się, posypuje ziemią w taki sposób, aby szyjka korzenia zrównała się z ziemią.
• Następnie wymagane jest obfite podlewanie młodego drzewa i ściółkowanie kręgu przy pniu, na przykład suchą trawą, słomą lub igłami.

Liść dębu jarzębiny: pielęgnacja

Rowan Dubolistnaya: zdjęcie odmiany

Szwedzki dąb jesionu górskiego charakteryzuje się jako roślina całkowicie niewymagająca. Ale dla większego dekoracyjnego wyglądu, obfitego i bujnego okresu kwitnienia, dobrego zbioru jasnych, pięknych i raczej leczniczych owoców, powinieneś dać temu drzewu przynajmniej wymaganą minimalną troskę i uwagę.

Procedury podlewania, spulchniania i mulczowania.

Młode jarzębiny są dębowolistne, do częstszego i regularnego podlewania potrzebne są tylko posadzone. Aby ciecz mogła pozostawać w pobliżu kręgu blisko łodygi, konieczne jest wykonanie zderzaków z gleby wzdłuż krawędzi tego kręgu w pobliżu łodygi. Będzie świetnie, jeśli po każdym zabiegu podlewania rozluźnisz, tylko płytko, a także ściółkę słomą lub suchą trawą. Usunięcie chwastów jest uważane za warunek wstępny. Gdy drzewo osiągnie dorosłość, będzie miało wystarczająco dużo płynów wypadających w postaci opadów, tylko jeśli nie będzie to dość długi suchy i gorący okres letni.

Najlepszy opatrunek.

Po trzech sezonach życia jarzębiny dębowej należy zacząć ją karmić. Odbywa się to w ten sposób:

• Wiosną, przed kwitnieniem, stosuje się 15 gramów nawozów potasowych, 20 gramów nawozów azotowych, 25 gramów nawozów fosforowych i dla każdego jarzębiny.
• Latem do karmienia stosuje się następujący skład: 15 gramów azotu, 10 gramów fosforu i 10 gramów nawozów potasowych.
• W okresie po zbiorach górny opatrunek należy wykonać na bazie 10 gramów nawozów potasowych i fosforowych.

Nawozy stosuje się w taki sposób: zakopuje się je na głębokość około 15 centymetrów, wylewa się je na glebę, rozrzuca wokół kręgu korzeniowego.

Przycinanie.

Ogólnie rzecz biorąc, jarzębina szwedzka nie wymaga przycinania. Wymagane jest tylko cięcie sanitarne zaraz po okresie zimowym w roku, w tym momencie uszkodzone, a nawet przemarznięte gałęzie drzew należy usunąć. Ale jeśli dla większej dekoracyjności wymagane jest utrzymanie określonego i pożądanego kształtu, wówczas procedurę przycinania wykonuje się wczesną wiosną, jeszcze zanim pąki puchną na drzewie. Należy również przyciąć pędy wyrastające pod ostrym kątem do pnia drzewa, aby nie przeszkadzały w rozwoju prawidłowo rosnących gałęzi.

Reprodukcja.

Szwedzki dąb jesionolistny ma kilka metod rozmnażania, są to: szczepy, nasiona, sadzonki, odkładanie warstw i odrosty korzeniowe. Najczęściej stosowaną metodą jest użycie odrostów korzeniowych, ponieważ uważa się, że jest to najłatwiejszy sposób. W tym celu wiosną wykopuje się jedno z bocznych potomków wraz z korzeniem, starannie oddzielone od centralnego drzewa, a następnie posadzi w nowym miejscu wzrostu, zgodnie ze wskazaną powyżej zasadą. Metoda sadzonek korzeniowych jest uważana za nieco trudniejszą. W ostatnich dniach maja wykopuje się korzeń boczny, starannie odseparowany wraz z drobnymi pędami korzeniowymi i pod skarpą zakopany w pożywnej i luźnej glebie, cięciem do góry, tak aby cięcie to znajdowało się na poziomie gruntu. Ten plasterek należy posypać pokruszonym węglem aktywnym.Inną nie skomplikowaną metodą rozmnażania są sadzonki, ukorzenienie sadzonek to aż 60 procent wszystkich prób. Najtrudniejszą i najbardziej czasochłonną metodą jest metoda nasienna. Przed siewem nasiona należy moczyć przez 4 godziny, a po wysianiu nasion łóżka należy przykryć dość grubą warstwą ściółki, którą są opadłe liście. Wraz z nadejściem wiosny schron zostaje rozebrany. Następnie zaczną pojawiać się sadzonki, które na początku okresu jesiennego już dorosną i nabiorą siły, po czym można je już sadzić w stałym miejscu wzrostu.

Zimowanie.

Jarzębina dębowolistna jest uważana za dość wytrzymałą na silne mrozy i może bezpiecznie znosić mrozy w temperaturze -35 stopni. Dlatego na tych obszarach naszego kraju, gdzie warunki pogodowe nie są bardzo trudne i trudne, można obejść się bez ocieplenia tego drzewa na zimę. Ale jeśli drzewo jest wystarczająco młode i niewystarczająco silne, a także z prawdopodobieństwem bardzo silnych mrozów, konieczne jest stworzenie schronienia dla drzewa. Aby to zrobić, posyp jarzębinę suchą glebą późną jesienią i przykryj ją warstwą suchych liści o grubości około 10 centymetrów lub przykryj gałązkami iglastymi. Wierzchołek jarzębiny dębowej nie jest ocieplony.

Choroby i szkodniki.

Jarzębina szwedzka charakteryzuje się dobrą odpornością na różne choroby i infekcje. Ale ćma jarzębina jest uważana za bardziej niebezpieczne i powszechne szkodniki tego drzewa. Aby uniknąć tego nieszczęścia, jarzębina jest traktowana środkami owadobójczymi, takimi jak Actellik lub Fufanon, przed pęknięciem pąków i natychmiast po okresie kwitnienia.

Liść dębu jarzębiny: zastosowanie

Rowan Dubolistnaya: zdjęcie odmiany

Owoce tej jarzębiny zawierają ogromną ilość różnych witamin i pektyn, a także kwasów organicznych i cukru. Ze względu na ten skład jagody tego drzewa są uważane za dość cenny i ważny produkt, który w tradycyjnej medycynie jest zawarty w dużej ilości. Również owoce jarzębiny są porównywane z czarną porzeczką i cytryną pod względem poziomu witaminy C, ponieważ wystarczy spożywać tylko jedną pęczek tej jarzębiny dziennie, aby osiągnąć dzienne zapotrzebowanie. Jagody tego drzewa mają takie właściwości lecznicze jak: środek dezynfekujący, moczopędny, tonik. Spożywanie ich obniża poziom złego cholesterolu, wzmacnia układ naczyniowy, poprawia stan ogólny przy hemoroidach, nieżytach żołądka, a także obniża poziom kwasowości w żołądku. Nie tylko owoce, ale także liście tego drzewa mają właściwości dezynfekujące. Jeśli przeprowadzisz takie doświadczenie i obniżysz świeżą, młodą gałązkę jarzębiny do zepsutego i zgniłego płynu, woda ta zostanie całkiem dobrze oczyszczona i w rezultacie nabierze właściwości nadających się do picia. Ponadto liście tej jarzębiny służą do przechowywania różnych warzyw, w tym celu układa się je między warzywami. Pomoże to zapobiec gniciu tych warzyw. Owoce jarzębiny są również aktywnie wykorzystywane do przygotowania dość zdrowych i bardzo smacznych deserów, dżemów, galaretek, soków, dżemów, a nawet nalewek. Są mielone razem z cukrem, suszone, zamrażane na zimę.

Plusy dębu jarzębinowego

To piękne drzewo ma wiele zalet i zalet, dzięki którym jarzębina stała się powszechna i pokochana przez projektantów krajobrazu i ogrodników. Oto jego główne zalety:

• Niewymagająca pielęgnacji i składu gleby.
• Wysoka odporność na złe warunki pogodowe i surowy klimat.
• Posiada dobrą odporność na choroby grzybowe.
• Niezależnie od stopnia rozwoju drzewa ma wysokie właściwości dekoracyjne.
• W jagodach tej jarzębiny przechowywana jest duża liczba cennych i przydatnych substancji, które są szeroko stosowane w medycynie ludowej.
• Owoce tego drzewa są również aktywnie wykorzystywane do przygotowywania różnych potraw, deserów i napojów.
• Właściwości dezynfekujące liści tego drzewa. Świetnie nadają się do przechowywania różnych warzyw na sezon zimowy oraz do oczyszczania nieużytecznych płynów.

Dąb jarzębinowy w krajobrazie

Często na niezbyt dogodnych zboczach wąwozów sadzi się jarzębinę dębowolistną, w celu utrwalenia gleby. Wraz z tym drzewem sosna i świerk, jesion, jodła i lipa będą wyglądać całkiem pięknie i interesująco. Jarzębina dębowolistna może doskonale ozdobić parki, skwery i ogrody, zarówno w nasadzeniach pojedynczych, jak i grupowych. W pobliżu tego pięknego drzewa wspaniale rosną berberys, kalina, róża, wiciokrzew i spirea. Jarzębina szwedzka jest dość rozpowszechniona w formie żywopłotu, a także bierze udział w zazielenianiu różnych miast, rośnie głównie wzdłuż poboczy dróg. Ale ze względu na zanieczyszczenie gazowe powietrza w dużych miastach, wpływ różnego rodzaju odczynników, które są stosowane w sezonie zimowym na drogach, aby zapobiec poślizgowi, żywotność jarzębiny dębowej znacznie się zmniejsza o około 20 lat .