Późne odmiany ziemniaków

W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy późne odmiany ziemniaków, podamy im opis i wskażemy główne właściwości i cechy. Zapoznamy się również z charakterystyką późnych ziemniaków, udzielimy instrukcji dotyczących ich uprawy i pielęgnacji.

Późne odmiany ziemniaków: główne cechy

Uprawa późno dojrzewających odmian ziemniaków w domkach letniskowych nie jest częstą sprawą, wynika to z długiego okresu wegetacji. Do pełnego dojrzewania warzywa, od wyklucia się pierwszych pędów, potrzeba 90 -140 dni - nie każdy region psuje pogodę ciepłymi dniami, zwłaszcza w takich ilościach. Wynika z tego, że późno dojrzewające ziemniaki najczęściej uprawia się w regionach południowych, gdzie lato zaczyna się w maju i trwa co najmniej do września. Główne cechy późnych ziemniaków.

Jak każda odmiana, późne odmiany ziemniaków mają swoje własne cechy i cechy, dlatego do wyboru odmiany specjalnie do Twojego ogrodu należy podejść bardzo ostrożnie. Późne odmiany ziemniaków to:

- średnio późny, czas wegetacji średnio późnych odmian ziemniaków wynosi 90-115 dni, od momentu wyklucia się pierwszych pędów;

- późny, czas wegetacji odmian późnych jest dłuższy i trwa 110-140 dni od momentu pojawienia się pędów. Cechy średnio późnych i późnych ziemniaków są absolutnie identyczne:

- późne odmiany warzyw korzeniowych zawierają dużo dobroczynnych substancji i skrobi - potrawy z niej są pożywne, wysokokaloryczne i smaczne; - te warzywa korzeniowe dobrze się gotują, ale jednocześnie zachowują swój kształt w takich potrawach jak np. zupy. Wynika to ze średniego procentu skrobi w roślinach okopowych – jest to około 12 -20%;

- późne odmiany ziemniaków są często uprawiane w celu długoterminowego przechowywania - bezpiecznie przechowuje się je do następnego lata, a ich wygląd handlowy i walory smakowe nie zostaną utracone, ze wszystkich odmian charakteryzują się najlepszym okresem przechowywania; - ponieważ okres wegetacyjny późnych odmian ziemniaków jest długi, w tym okresie ziemniaki podlegają ogromnej liczbie "owrzodzeń" - od zarazy po parch ziemniaczany. Zdecydowanie zalecamy wybór do sadzenia odmian chronionych, stwarzających dogodne warunki do wzrostu, a także zapobiegających infekcjom, począwszy od obróbki materiału sadzeniowego specjalnymi preparatami, a skończywszy na ich przetwarzaniu w trakcie uprawy; - przy zbiorze późnych odmian ziemniaków pogoda powinna być sucha i najlepiej wietrzna, bulwy muszą być oczyszczone z ziemi, nie uszkadzając struktury ziemniaków, w przeciwnym razie trwałość takich ziemniaków będzie znacznie krótsza.

Wybierając odmianę ziemniaka, dokładnie zapoznaj się z zaleceniami wskazanymi na opakowaniu, możesz tam również znaleźć informacje o możliwych chorobach danej odmiany i wcześniej zapobiegać chorobom.

Odmiana Asterix

Ta późna odmiana została wyhodowana przez Holendrów, ale jest dobrze przystosowana do regionów Dalekiego Wschodu, a także do środkowej Wołgi. Od momentu posadzenia do zbioru roślin okopowych trwa około 120 -130 dni, pierwszy plon można zebrać już setnego dnia. Roślina wzniesiona, dość wysoka - około 80 cm, długo kwitnąca. Odmiana ta słynie ze stabilnego plonowania, dobrej tolerancji na ból i doskonałego smaku. Do przemysłowej produkcji frytek często używana jest odmiana Asterix.W jednym gnieździe rośnie średnio 6-11 ziemniaków, średnia waga każdego z nich to 63-110 gramów. Z jednego hektara (10 000 m2) można zebrać 30 000 kg. warzywa.

Późne odmiany ziemniaków: odmiana Zhuravinka

Średnio późna odmiana ziemniaka Zhuravinka jest krzyżówką polskiej odmiany Ceza z holenderską Sante, została wyhodowana na Białorusi, a bardzo dobrze zakorzeniła się w Rosji. Od momentu posadzenia do momentu zbioru mija około 90-110 dni, z tego powodu klasyfikowany jest jako gatunek średnio późny, a nie późny. Wysokość krzewów ok. 60 cm, rośliny półwyprostowane, pędy równomiernie rozłożone. Odmiana jest „wielobulwiasta”, to znaczy ma wysoką wydajność. W jednym gnieździe rośnie średnio 16-25 ziemniaków, średnia waga każdego to 90-140 gramów. Z jednego hektara (10 000 m2) można zebrać 60 000 kg. warzywa. Odmiana Zhuravinka jest odporna na warunki atmosferyczne i różne katastrofy, takie jak susza i gwałtowny spadek temperatury powietrza. Ale jedyną wadą tej odmiany jest wysokie ryzyko zarażenia się zarazą, na którą cierpią liście i same owoce.

Odmiana Zarnitsa

Jest to późna odmiana roślin okopowych, która również pochodzi z Białorusi, znakomicie opanowała się w centralnych i południowych regionach Rosji. Od momentu posadzenia materiału sadzeniowego do czasu zbioru trwa to około 120 do 140 dni, czyli okres wegetacyjny jest dość długi, dlatego rzadko spotyka się go w innych regionach Rosji. Wysokość krzewów jest niska w granicach 60 cm, wierzchołki Zarnitsa rosną bardzo intensywnie, sadzonki pojawiają się równomiernie. Frytki dobrze smakują i są dobre do frytek. Jedno gniazdo rośnie od 10 do 15 bulw o średniej wadze 120 gramów każda. Wskaźnik produktywności jest wysoki, np. z jednego hektara (10 000 m2) można zebrać 50 000 kg. warzywa. Odmiana Zarnitsa doskonale toleruje suchą pogodę, ale jest podatna na wirusy i rany, zaraza późna jest dla niej bardzo szkodliwa, ale odmiana jest odporna na takie „owrzodzenia”, jak czarna noga, parch.

Późne odmiany ziemniaka: odmiana Zdabytak

Jest to białoruska odmiana, która zakorzeniła się w centralnej i środkowej Wołdze w Rosji. Okres wegetacyjny trwa około 120-140 dni. Rośliny średniej wysokości - około 60 cm, rośliny okopowe mają kolor szkarłatny. W jednym gnieździe rośnie od 12 do 15 ziemniaków, każdy o wadze około 100-120 gramów. Z jednego hektara (10 000 m2) można zebrać 32 000 kg. Odmiana ta dobrze się trzyma i toleruje transport. Charakterystyczną cechą Zdabytak jest wysoki poziom skrobi - 28%. Puree ziemniaczane i zapiekanki są świetne z tej odmiany ziemniaków. Odmiana Zdabytak jest odporna na raki ziemniaczane, słabo podatna na glisty ziemniaczane i częściowo odporna na zarazę ziemniaczaną.

Odmiana Lorkh

Ta średnio późna odmiana jest starą, rodzimą selekcją, rośnie w regionach takich jak Ural, Środkowa Wołga, Północnokaukaska, Środkowa i inne. Od momentu sadzenia, po 100-140 dniach, można bezpiecznie zbierać plony. Wysokość krzewów dość wysoka - 80 cm, bulwy jasnobeżowe. W jednym gnieździe rośnie średnio 15 dużych roślin okopowych, średnia waga każdego to około 120 gramów. Plon jest całkiem przyzwoity, z jednego hektara (10 000 m2) można zebrać 35 000 kg. Ziemniaki są doskonale przechowywane, a jednocześnie nie tracą swoich sytości i walorów smakowych. Bulwy Lorkh zawierają przyzwoitą ilość skrobi - 20%, co oznacza, że ​​idealnie nadają się na tłuczone ziemniaki, na naleśniki czy na skrobię. Odmiana ta jest odporna na wirusy, ale niestety nie na choroby takie jak zgnilizna pierścieniowa, rak ziemniaka, zaraza. Słabo toleruje suchy klimat.

Stopień Saturna

Odmiana średnio późna, często uprawiana w celu przetworzenia na produkty ziemniaczane. Najczęściej uprawiana jest w regionie centralnym. Okres między sadzeniem a zbiorem rośliny okopowej trwa około 115 - 120 dni. Rośliny są wysokie.Cechy smakowe są normalne, odmiana ta jest bardziej odpowiednia do produkcji alkoholu i do produkcji skrobi. Do użytku domowego zaleca się wybór odmiany o bardziej wyrazistym smaku. Jeden ziemniak waży około 100 gramów. Plon jest całkiem przyzwoity, z jednego hektara (10 000 m2) można zebrać 28 000 kg. Ziemniaki są dobrze przechowywane, nadają się do transportu, a także można je uprawiać na sprzedaż. W bulwach odmiany Saturn znajduje się duża ilość skrobi - około 21%. Ogromnym plusem tej odmiany jest jej odporność na choroby, zarówno wirusowe, jak i bakteryjne, ma stabilną odporność na zarazę i inne straszne choroby.

Późne odmiany ziemniaków: odmiana Czajka

Jest to późna odmiana ziemniaka, wyhodowana w Rosji. Najlepiej uprawiać ją w regionie północno-zachodnim i regionie Wołgo-Wiatka. Pomiędzy sadzeniem a zbiorami wystarczy 120 dni. W jednym gnieździe dojrzewa średnio 11 roślin okopowych, średnia waga każdego z nich to około 75-120 gramów. Wskaźnik plonowania odmiany jest dość wysoki, więc z jednego hektara (10 000 m2) można zebrać 40 000 kg. Charakterystyka smakowa jest bardzo dobra, można z niej ugotować absolutnie dowolne danie. Bulwy odmiany Chaika mają niską zawartość skrobi, wynoszącą tylko 15%. Ziemniaki są doskonale przechowywane, procent bezpieczeństwa upraw jest dość wysoki - 92%. Odmiana ta nie boi się raka ziemniaka, jest mniej odporna na zarazę ziemniaka, glisty i podatna na parcha. Zgodnie z zaleceniami agronomów sadzeniaki muszą być kiełkowane przed sadzeniem.

Odmiana Atlant

Jest to odmiana późna, wyhodowana przez Białorusinów, zakorzeniła się w większości regionów naszego kraju. Okres wegetacyjny trwa od 100 do 120 dni. W jednym gnieździe dojrzewa średnio 7-11 ziemniaków, każdy o wadze od 90 do 120 gramów. Wydajność odmiany jest niezmiennie wysoka, z jednego hektara (10 000 m2) można zebrać 65 000 kg. Absolutnie niezależnie od warunków klimatycznych i temperaturowych. Charakterystyki smakowe bulw są na wysokości, bardzo dobrze się gotują, pasują do absolutnie wszystkich potraw. Bulwy odmiany Atlant mają wysoką zawartość skrobi - 21%. Odmiana ta znakomicie przeciwdziała różnym chorobom i wirusom, w tym zarazie ziemniaka.

Późne odmiany ziemniaków: rosnące

Oczywiście ze względu na długi okres wegetacji późnych odmian nie jest możliwe kilkakrotne zbieranie plonów ziemniaków w sezonie, co odpowiednio wpływa na ogólny plon. Ale ten mały minus rekompensuje fakt, że walory smakowe późnych odmian są doskonałe, prezentacja jest zachowana przez długi czas, a same ziemniaki są przechowywane bez problemów do następnego sezonu. Chcąc jeść świeże korzenie w środku sezonu letniego, należy zadbać o dodatkowe nasadzenia w miejscu odmian wcześnie dojrzewających.

W przypadku regionów południowych nie ma problemu z uprawą późnych odmian, rośliny okopowe będą miały więcej czasu, aby w pełni dojrzeć. W regionach centralnych należy zachować ostrożność w uprawie, ponieważ wiosną istnieje duże ryzyko wiosennych przymrozków, a jesienią istnieje duże prawdopodobieństwo, że ziemniaki nie zostaną wykopane z suchego terenu na możliwe deszcze. W północnych regionach kraju uprawa późnych odmian ziemniaków jest rzadkością, ale tak się dzieje. Przy uprawie późnych odmian w regionach północnych należy zadbać o kiełkowanie bulw, a dopiero potem sadzić je na miejscu. W ten sposób skraca się czas spędzany przez ziemniaki w ogrodzie, co umożliwia „północnym” uzyskanie dobrych zbiorów. Późne odmiany ziemniaków mają swoje zalety i wady, w żadnym wypadku nie są potrzebne na mniejsze zapotrzebowanie niż odmiany wcześnie dojrzewające.

Aby wyhodować i zebrać dobre zbiory, musisz przestrzegać pewnych zasad i sadzić tylko wysokiej jakości materiał do sadzenia.