Powojniki na Syberii: sadzenie i pielęgnacja

Powojnik to niesamowicie piękna i popularna roślina, ale z jakiegoś powodu wielu ogrodników mieszkających w północnych regionach uważa, że ​​natura odmówiła im możliwości wyhodowania tego wspaniałego kwiatu. Na szczęście jest to powszechne nieporozumienie i nawet jeśli mieszkasz na północnej Syberii, powojniki mogą zakorzenić się w twoim ogrodzie. Najważniejsze jest, aby wybrać odpowiednią odmianę i sposoby pielęgnacji rośliny. W końcu nie bez powodu hodowla ewoluowała, tworząc co roku setki nowych, odpornych na zimno odmian. W tym artykule rozważymy najlepsze odporne na zimę odmiany powojników wszystkich istniejących i dowiemy się, jak zapewnić beztroskie i pomyślne istnienie krzewu.

Taksonomia powojników

W tej chwili hodowcy znają ogromną liczbę rodzajów powojników: nie dziesiątki, ale setki. Cóż, nie ma potrzeby mówić o liczbie odmian, które zostały wyhodowane w ciągu ostatnich dziesięcioleci. Rachunek idzie w tysiące. I oczywiście w całej tej nieskończonej różnorodności musisz jakoś nawigować. W tym celu wynaleziono wiele różnych sposobów usystematyzowania wszystkich rodzajów i odmian powojników. Niektóre z tych metod są interesujące tylko dla botaników i hodowców, jednak jeśli chcesz wybrać odpowiednią dla siebie odmianę i zrozumieć, co mówi ci sprzedawca, będziesz musiał zapoznać się z klasyfikacją powojników według wielkości kwiatów.

Ta metoda klasyfikacji powojników została zaproponowana w 2001 roku i jest powszechnie stosowana do dziś. Jak już wspomniano, oparto ją na wielkości kwiatów niektórych gatunków i odmian, które odpowiednio dzielą się na wielkokwiatowe i drobnokwiatowe. Granice oczywiście różnią się w różnych źródłach, jednak najczęściej plaster miodu o wielkości kwiatu od 1,5 do 14 centymetrów uważany jest za powojnik drobnokwiatowy. Podczas gdy powojniki wielkokwiatowe mają wielkość kwiatów 14 centymetrów i więcej.

Jednak wybór powojników wielkokwiatowych lub drobnokwiatowych nie jest dla nas tak fundamentalny, ponieważ w warunkach surowych zim zarówno pierwszy, jak i drugi z powodzeniem rosną i rozwijają się.

Ważny!

Jeśli ktoś Cię przekonuje, że powojniki o dużych lub małych kwiatach nie są w stanie przystosować się do warunków syberyjskich, zignoruj ​​taką radę. Jedyną rzeczą, która naprawdę wpływa na przeżywalność, jest wybrana odmiana.

Jednak, aby wybrać tę właśnie odmianę, należy dowiedzieć się, jakie dokładnie jej cechy pozwalają temu lub innemu rodzajowi powojników przetrwać w trudnych warunkach mrozu i mrozu. Okazuje się, że kluczowym czynnikiem przy wyborze powojników mrozoodpornych jest czas ich kwitnienia, od którego zależy czas ich dalszego cięcia. Ponadto ważna jest również metoda kwitnienia.

Grupy przycinania powojników

W zależności od tego, jak i o której godzinie kwitnie powojnik, określa się jego grupę przycinającą.W tej chwili, gdy próbujemy dowiedzieć się, które powojniki najlepiej nadają się na Syberię, interesują nas te odmiany, w których kwiaty najintensywniej pojawiają się na pędach bieżącego roku. Oznacza to, że pędy pojawiają się zaraz po zimie i potrzebują trochę czasu na rozwinięcie się i dopiero po tym pojawią się na nich kwiaty. Najczęściej kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu-lipcu, a nawet we wrześniu. Ten rodzaj kwitnienia daje odmianie trzecią grupę do przycinania, ponieważ takie pędy są całkowicie usuwane przed zimą. Tak, takie powojniki zakwitną, może nie tak długo, ale jest to znacznie lepsze niż ich całkowita nieobecność w twoim ogrodzie.

Ponieważ większość pędów jest prawie całkowicie odcięta przed zimą, roślina jest znacznie łatwiejsza do pokrycia: poddaje się to tylko strefie korzeniowej rośliny, która przy dobrej ochronie może wytrzymać mróz do 40 stopni poniżej zera. Najbardziej interesują nas odmiany należące do trzeciej grupy ogrodniczej i to na nie należy zwracać uwagę przy wyborze najlepszej zimotrwałej odmiany do swojego ogrodu.

Druga grupa przycinająca charakteryzuje się dość wczesnym kwitnieniem. Pierwsze kwiaty pojawiają się już w czerwcu, a nawet w maju. Najczęściej rosną na zeszłorocznych pędach, ale nie oznacza to, że młode pędy w ogóle nie dają kwiatów. Robią to, ale niestety trochę później (około dwóch do trzech tygodni). Dlatego, jak można się domyślić, przycinanie tych powojników, podobnie jak w poprzedniej grupie, nie jest najlepszym pomysłem. Maksymalnie można liczyć na skrócenie strzału o jedną trzecią, ale i to całkiem sporo. W rezultacie nie będzie możliwe pokrycie tylko strefy korzeniowej, a na zimę trzeba będzie uciekać się do metod okrywania, które okazują się dalekie od tak skutecznych, zwłaszcza w warunkach ostrych syberyjskich zim.

Niemniej jednak wielu ogrodników zdecydowało się na dość oczywisty kompromis: ponieważ pędy w bieżącym roku wciąż dają kwiaty, ścieżkę i nieco później, dlaczego nie wyciąć powojników drugiej grupy przycinającej w taki sam sposób, jak powojników trzeciej Grupa. Tak, możliwe jest, że kwitnienie nie będzie tak bujne i nie będzie tak wielu kwiatów, ale często kwiaty odmian drugiej grupy przycinającej mają wyjątkowe cechy zewnętrzne, którymi trzecia grupa po prostu nie może się pochwalić. Jeśli więc zdecydujesz się na ten ryzykowny ruch, nie pożałujesz. Poniżej w tym artykule zaproponujemy Wam najpopularniejsze odmiany należące do tej grupy.

Pierwsza grupa obejmuje powojniki, które w ogóle nie kwitną na pędach bieżącego roku. Kwiaty pojawiają się wyłącznie na tych, które mają więcej niż rok. Ta grupa najgorzej nadaje się do uprawy na Syberii, ponieważ należące do niej odmiany powojników najczęściej nie są w ogóle odcinane dla zastępcy, a zatem niezwykle trudno będzie je zakryć. Oczywiście większość odmian, zwłaszcza bez schronienia, nie wytrzyma syberyjskiego zimna.

Jednak większość to nie wszystko, co oznacza, że ​​istnieje kilka odmian, które radzą sobie z zamieciami i mrozem bez nawet ochrony. Mają jednak istotną wadę: prawie wszystkie rosną dziko i dlatego ich kwiaty nie są tak piękne jak te z trzeciej, a zwłaszcza z drugiej grupy.

Jednak oprócz terminu kwitnienia i przycinania, ogrodnika może zainteresować się również inny czynnik w klasyfikacji powojników, a jest to długość jego pędów. Zgodnie z tą cechą wszystkie odmiany powojników dzielą się na dwie grupy:

Powojnik krzewiasty, którego długość pędów nie przekracza dwóch metrów.

powojniki kręcone, które mogą rozciągać pędy do czterech metrów, a nawet więcej (w wyjątkowych przypadkach)

Jeśli nadal chcesz uprawiać odmiany z pierwszej grupy, będziesz musiał wybrać dla nich najbardziej odpowiednie miejsce do sadzenia. Faktem jest, że sadząc je na ulicy, najprawdopodobniej znajdziesz je na śmierć.Zamiast tego o wiele bardziej celowe byłoby posadzenie takich odmian na balkonie lub w skrajnych przypadkach na tarasie, gdzie będą one do pewnego stopnia ogrzane ciepłem domu. Jeśli Twój wybór padł na powojniki z drugiej lub trzeciej grupy przycinającej, mogą nawet ozdobić altanę lub pustą ścianę domu, jeśli ich wysokość nie przekracza trzech metrów.

Teraz, gdy wiesz już wszystko o tym, które odmiany najlepiej nadają się do uprawy na Syberii i jak dowiedzieć się, którą wybrać, możesz przejść bezpośrednio do opisu odmian. Wielu ogrodników chce, aby ich ogród był ozdobiony najbardziej różnorodnymi i kolorowymi roślinami, dlatego wszystkie cechy, od wzrostu po odcień kwiatów, zostaną wskazane w opisie odmian.

Najbardziej odporne na zimę odmiany powojników: opis

Wielu profesjonalnych ogrodników uważa, że ​​są to jedne z najlepszych istniejących obecnie odmian, które powstały w czasach ZSRR. Jednak nie mylą się: te odmiany są naprawdę bardzo dobre i warte zakupu i umieszczenia w ogrodzie, dlatego wskazane będzie rozpoczęcie od nich naszej recenzji.

Aby ułatwić Ci zrozumienie poniższej listy, najpierw wymienimy wszystkie interesujące Cię odmiany należące do trzeciej grupy przycinania, a po ich zakończeniu przeanalizujemy pozostałe odmiany, ale osobno.

Krajowe odmiany powojników

Nietrudno się domyślić, że najpopularniejsze i najbardziej znane wśród ogrodników są te odmiany, które dają najlepsze efekty: wysokie, mocne krzewy i piękne, duże kwiaty.

Kosmiczna melodia

Odmiana ta została po raz pierwszy wyhodowana w 1950 roku. Odkryli go hodowcy z Krymu. Odmiana ta należy do grupy Zhakman, a jej charakterystyczną cechą jest to, że kwitnie bardzo obficie, a w sezonie tylko jeden pęd może dostarczyć do trzydziestu kwiatów, które będą kwitnąć i cieszyć oko przez całe lato. W jednym krzaku najczęściej będzie około 15-30 pędów, co w sumie da ogromną ilość pięknych aksamitnych fioletowych kwiatów, które będą doskonałą ozdobą Twojego ogrodu. Ta odmiana dorasta do czterech metrów wysokości. Pod koniec kwitnienia jasny odcień kwiatu nieco osłabnie, ale nie przeszkodzi ci to cieszyć się nimi.

Luther Burbank

Tę odmianę bez odrobiny sumienia można przypisać najpopularniejszym odmianom powojników, wśród których nie zajmie ona ostatniego miejsca. Został wyhodowany w 1962 roku, a jego imię nadał mu pierwszy amerykański hodowca powojników. Odmiana należy również do powojników powojowych, a wysokość, jaką może potencjalnie osiągnąć, wynosi do pięciu metrów. Kwiaty mogą mieć średnicę do dwudziestu centymetrów, a same mają oszałamiający fioletowy odcień i białe pokwitanie, co nadaje kwiatom elegancji. W sumie na jednym zdjęciu może być ich do 12, a przy umiarkowanych temperaturach cień staje się znacznie jaśniejszy i bardziej nasycony.

Niebieski płomień

Od 1961 roku odmiana ta jest chętnie uprawiana przez ogrodników w całej ogromnej Rosji, ponieważ może dostosować się do prawie każdych warunków. W jednym krzaku może zebrać się do dziesięciu pędów, z których każdy z łatwością osiąga cztery metry długości. Kwiaty mają bardzo szerokie, niebiesko-fioletowe płatki. Na jednej sesji można policzyć do piętnastu sztuk.

Liliowa gwiazda

Odmiana ta należy do jednego z najwcześniej kwitnących powojników trzeciej grupy. Pierwszy kwitnienie może nastąpić w czerwcu, a nawet w maju. Główną zaletą kwiatów tej odmiany, oprócz oszałamiającego liliowego koloru, jest to, że z biegiem czasu kwiaty nie blakną ani nie tracą swoich właściwości.

Szary ptak

Odmiana ta nie posiada tak długich pędów jak poprzednie i należy do typu krzewiastego. Jego pędy osiągają średnio 2 metry długości, ale mogą dorastać do 2,5.W jednym krzaku jednak te pędy mogą mieć nawet siedemdziesiąt. A te pędy kwitną niezwykle obficie i obficie. Na jednym pędzie może wyrosnąć nawet trzydzieści kwiatów, z których każdy jest mały (rzadko ponad 10 centymetrów średnicy) i bardzo atrakcyjny niebieski odcień. Takie powojniki są niezwykle łatwe do rozmnażania, zwłaszcza przez sadzonki, a także są przystosowane do uprawy w dowolnym miejscu w Rosji.

Nikołaj Rubcow

Odmiana, która została odkryta w 1967 roku i jest nie mniej popularna niż poprzednie, została nazwana na cześć botanika i hodowcy NI Rubtsova, który ją odkrył. Ta odmiana tworzy przyzwoitą liczbę pędów: do dwudziestu pięciu w jednym krzaku. Jednak główną atrakcją tej odmiany są same kwiaty. Występują w ilości 10-15 sztuk na każdym pędzie i mają bardzo bogaty fioletowo-czerwony odcień, który naprawdę przyciąga wzrok. Jednak ten kolor znacznie blednie na słońcu, dlatego ostrożnie wybierz miejsce do sadzenia.

Anastasia Anisimova

Odmiana ta, podobnie jak większość poprzednich, została odkryta w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku i została nazwana na cześć badacza z uniwersytetu botanicznego, który ją odkrył. Ta odmiana powojnika należy do typu krzewiastego i ma pędy do 2,5 metra długości. Średnio każdy krzew zawiera do dwudziestu takich pędów. Kwiaty są średniej wielkości (10-12 centymetrów), a ich odcień można określić jako przydymiony niebieski. Chociaż kwitnienie tej odmiany nie jest zbyt obfite, to jednak swoim pięknem zachwyci Cię na bardzo długo. Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu i może trwać aż do chłodów.

Teksas

Odmiana ta również należy do typu krzewiastego i nie posiada bardzo długich pędów. Średnio osiągają 1,5 metra długości, ale zdarzają się też okazy o długości 2 metrów. Kolor tej odmiany zachwyca wielu swoją wyjątkowością: ciemnofioletowe kropki tworzą się na przydymionym niebieskim tle. Kwitnienie odmiany jest również dość długie: zaczyna się w środku lata, a kończy dopiero wraz z nadejściem pierwszych przymrozków.

Odmiany obce

Najczęściej zagraniczne odmiany oferują ogrodnikowi wielkokwiatowe, ale mimo to bardzo odporne na zimno powojniki, których charakterystyczną cechą jest niesamowita burza kolorów.

Niebieski Anioł

Ta odmiana powojnik został wyhodowany w Polsce. Ma przeciętny wigor, a długość jego pędów rzadko przekracza 3 metry. Kwiaty mają dość nietypowy kształt: wzdłuż krawędzi płatków tworzy się fala, a same mają przyjemny jasnoniebieski odcień. Pierwszy kwitnienie zaczyna się w lipcu. Najlepszym miejscem do uprawy tej odmiany jest balkon lub specjalnie zaprojektowany pojemnik.

Hybryda Hagley

Ta odmiana przyciąga uwagę przede wszystkim niesamowitym pięknem, którym nie może pochwalić się wiele innych gatunków powojników. Jego płatki mają kolor jasnoróżowy, który miesza się również z fioletowymi i fioletowymi nutami. Odmiana ta kwitnie przez całe lato, ale ma jedną dość istotną wadę: jest bardzo podatna na wiele chorób grzybiczych, dlatego wymaga wyjątkowej opieki i nadzoru. Odmiana ta tworzy dużo pędów, a ich średnia długość wynosi 2,5 metra.

Koduehe

Odmiana ta wyróżnia się również pięknem, które przyciąga większość ogrodników. Nazwa tego wspaniałego kwiatu została przetłumaczona z estońskiego jako dekoracja domu. Jego płatki są pomalowane na jasny i bogaty różowy kolor, a pośrodku każdego z nich znajduje się równie jasny fioletowy pasek. Odmiana ta nie kwitnie zbyt długo: od lipca do października kwitnienie będzie jednak bardzo obfite i jasne.

Lituanica

Odmiana ta została wyhodowana na Litwie w 1987 roku, a samolot nadał jej nazwę. Odmiana należy do typu krzewiastego, a jej pędy osiągają imponujące 1,2-1,5 metra.Kolor tej odmiany jest dość nietypowy: płatki są białe, a pośrodku każdego z nich znajduje się jasnoróżowa linia. Średnio wielkość kwiatów sięga 15 centymetrów, a czas kwitnienia jest ograniczony do półtora miesiąca: od połowy czerwca do końca sezonu letniego.

Niobe

Ta odmiana Clematis została wyhodowana w 1975 roku w Polsce i przez wielu uznawana jest za odmianę Clematis o najbardziej intensywnym burgundowym odcieniu. Oprócz koloru kwiaty tej odmiany wyróżniają się imponującym rozmiarem. Zwykle osiągają średnicę do 20 centymetrów. Okres kwitnienia, podobnie jak w przypadku poprzedniej odmiany, nie jest jednak bardzo długi – od lipca do września.

Cygańska królowa

Odmiana ta jest uznawana przez wielu profesjonalnych ogrodników i hodowców za jedną z najlepszych wśród obficie kwitnących odmian. Jej kwiaty mają niezwykle bogaty i piękny purpurowy odcień, który praktycznie nie zmienia się podczas kwitnienia, chyba że powojnik jest bezpośrednio wystawiony na działanie promieni słonecznych. Pędy są dość duże: dochodzą do 3,5 metra długości, a ich liczba w jednym krzaku może przekraczać 15 sztuk.

Kardynał Rouge

Ta odmiana jest preferowana przez wielu ogrodników: zarówno początkujących, jak i profesjonalistów. Powodem tego wyboru jest niesamowita uroda jej kwiatów. Mają prawdopodobnie najbardziej intensywny i żywy różowy odcień, jaki kiedykolwiek zobaczysz. Ponadto odmiana ta jest szczególnie odporna na niskie temperatury.

Ville de Lyon

Ta odmiana powojników została odkryta niewiarygodnie dawno temu: od 1899 roku i przez cały ten czas cieszy się niesamowitą popularnością i popularnością, zwłaszcza wśród ogrodników, których posiadłości znajdują się na północy. I nie na próżno, bo jest niesamowicie piękna, hipnotyzująca i, co nie mniej ważne, odporna na zimno. Wielu naszych ogrodników uważa ją nawet za najlepszą istniejącą zagraniczną odmianę powojników. Jego krzewy tworzą do 15 pędów, z których każdy ma co najmniej 3,5 metra długości, a kwiaty są dość duże, a ich minimalna wielkość to 15 centymetrów średnicy. Jednak przede wszystkim zakup tej odmiany powojnika przyciąga jej oszałamiająca kolorystyka: płatki, podobnie jak wiele innych odmian, są dwukolorowe, ale same mają bardzo regularny i piękny kształt. Jednak bez względu na to, jak pięknie ubarwiona jest ta odmiana, jej kwiaty nadal blakną na słońcu, czego jednak łatwo jest uniknąć. Równie ważną zaletą tej odmiany jest to, że kwitnie prawie przez całe lato. Należy jednak obchodzić się z nim bardzo ostrożnie, ponieważ jest nieco bardziej podatny na choroby grzybowe niż inne odmiany.

Wiktoria

Odmiana uwielbiana przez ogromną liczbę ogrodników po raz pierwszy pojawiła się już w 1870 roku i do dziś nie zwalnia. Osobliwością tej odmiany jest jej wyjątkowy wigor wzrostu, ponieważ jej pędy osiągają 4 metry długości, a nawet więcej. Co więcej, w każdym krzaku powstaje co najmniej dwadzieścia pędów, z których każdy zachwyci Cię dużą liczbą pięknych kwiatów bzu. Płatki tej odmiany są bardzo szerokie, dlatego kształtem kwiatów bardzo przypomina parasol. Wiktoria kwitnie bardzo obficie, niestety niezbyt obficie. Średnio jej okres kwitnienia wynosi tylko dwa miesiące na styku lata i jesieni.

Fioletowa elegancja niewoli

Ta odmiana powojników (według współczesnych pomysłów) jest dość drobnokwiatowa. Jest jednak popularny i znany właśnie z niezwykłych kwiatów, które rzadko można znaleźć wśród wszelkiego rodzaju powojników. Jest na nich znacznie więcej płatków niż zwykle, a kwiatostan ma kształt kosza. Ich średnica rzadko przekracza 7 centymetrów, ale ich niewielki rozmiar rekompensuje ogromny przepych kwitnienia: zwykle na jednym pędzie tworzy się co najmniej sto kwiatów. Ich kolor jest nie mniej hipnotyzujący niż ich obfitość: jest czerwono-fioletowy i bardzo bogaty. Na tym jednak godność tej odmiany powojników się nie kończy.Ponadto ma wyjątkowo długi okres kwitnienia, który obejmuje nie tylko cały okres letni, ale także wrzesień. Tak więc po prostu nie można się oprzeć tej różnorodności.

Notatka!

Chociaż odmiany drobnokwiatowe rzadko przystosowują się do przetrwania w trudnych warunkach Syberii, wśród nich jest również znaczna liczba odmian odpornych na zimno, które zachwycą ogrodnika imponującą obfitością kwitnienia.

Wśród nich można wymienić następujące odmiany:

Chmura (ciemnofioletowy)
Huldin (biały)
Satelita (zamglony niebieski)
Niebieski deszcz (niebieski)
Alyonuszka (głęboki róż)
Zagadka (fioletowy)
Carmencita (czerwono-fioletowy)

Ich ważną cechą jest to, że wszystkie należą do trzeciej grupy przycinającej, co oznacza, że ​​można je bezboleśnie przycinać u nasady tuż przed zimą, a w przyszłym roku nadal będą produkować wspaniałe kwiaty.

Odmiany przejściowe 2/3 grupy przycinania

Ta niezwykła grupa, która nawiasem mówiąc nie jest oficjalna, obejmuje te rośliny, które w rzeczywistości należą do drugiej grupy przycinającej, ale można je przycinać w taki sam sposób, jak powojniki z trzeciej grupy.

Ernst Macham

Odmiana ta jest bardzo popularna i odznacza się niesamowitą odpornością na zimę. Jednak oczywiście to nie to przyciąga w nim ogrodników, ale jego oszałamiający, bogaty różowy kolor, który z pewnością nie pozostawi obojętnym żadnego gościa w Twoim ogrodzie. Kwiaty tej odmiany są średniej wielkości - do 12 centymetrów średnicy, a okres kwitnienia trwa od lipca do pierwszych przymrozków.

Kula kwiatów

Nazwa tej odmiany jest dość prosta do interpretacji: kwitnie bardzo obficie, prawie całkowicie przylega do pędów kwiatami, które, nawiasem mówiąc, nie są małe: do 20 centymetrów średnicy. Ponadto kwitnienie tej odmiany jest dwuetapowe: najpierw zakwitają pędy z poprzedniego roku, a następnie obecnego, co znacznie wydłuża okres. Rozpoczyna się w maju, ale kończy się w połowie jesieni. Odcień kwiatów można opisać jako liliowoniebieski z fioletowym paskiem pośrodku. Odmiana ta została wyprodukowana w Rosji w 1972 roku.

Jan Paweł II

Kwiaty tej odmiany, w porównaniu z wieloma innymi, wyglądają bardzo delikatnie. Ich kolor nie rzuca się w oczy w bogatych i jasnych odcieniach, ale koi je swoim kremowym różowym pięknem. Odmiana została nazwana na cześć nie mniej czystego niż on sam, człowieka - Papieża w 1980 roku. W miarę kwitnienia kwiaty nieco więdną, jednak biorąc pod uwagę ich oryginalny odcień, efekt ten nie jest zbyt zauważalny.

Niebieski lekki

Ta wyhodowana w Holandii odmiana jest niesamowicie piękna, za co bardzo ją kochają nie tylko miejscowi ogrodnicy, ale także koneserzy kwiatów na całym świecie. Jej kwiaty rosną zarówno na pędach poprzedniego, jak i bieżącego roku, co jest jednak typowe dla wszystkich powojników 2/3 grupy podkrzesywanej. Odmiana ta różni się jednak tym, że zarówno na starych, jak i nowych pędach tworzą się podwójne kwiaty, co, nawiasem mówiąc, jest rzadką ciekawostką, która nie tylko zwraca uwagę na odmianę. Kwiaty, jak sama nazwa wskazuje, mają niebieski odcień i bardzo lubią bezpośrednie światło słoneczne.

Wieloniebieski

Jest to również odmiana frotte, wyhodowana w kwiaciarni w Holandii. Kwiaty tej odmiany są niesamowicie duże, a ich kolor może się zmieniać w zależności od warunków zewnętrznych. Asortyment zaczyna się od fioletu, a kończy na jasnofioletowym.

Naturalne odmiany powojników

Dotarliśmy więc do końca naszej listy. Istnieją dwa nieodmianowe, naturalne gatunki powojników, które są jednak również doskonale przystosowane do przetrwania na surowej Syberii.

Tangut

Ten różnorodność powojników wielu hodowców nazywa ją najpiękniejszą i najbardziej dekoracyjną ze wszystkich tych, które rosną na wolności. Po raz pierwszy w majątkach ogrodników odmiana ta pojawiła się w 1890 roku.Jego osobliwością jest to, że jest wszechstronna i dostosowuje się do warunków środowiskowych, co oznacza, że ​​może być uprawiana nie tylko jako krzew, którego wysokość nie przekracza półtora metra, ale także jako liana, dochodząca do czterech metrów długości . Odmiana ta kwitnie wyjątkowo obficie, nieporównywalna z żadnym innym powojnikiem z tej listy: na jednym pędzie tworzy się do 120 kwiatów. Ponadto przybierają niezwykłą, jak na powojniki, żółtą barwę. Nietypowy jest też ich kształt: kwiaty zwisają z pędu, jak lampiony, których wielkość nie przekracza 5 centymetrów. Kwitnienie, co ważne, jest bardzo długie: krzew kwitnie średnio od czerwca do pierwszych przymrozków. Ponadto odmiana bardzo dobrze nadaje się do rozmnażania.

Bezpośrednie (S. prostota)

Powojniki tej odmiany różnią się tym, że bardziej przypomina zwykły krzew wyprostowany niż liana. Ponadto jego pędy są bardzo małe: nie osiągają nawet dwóch metrów długości. Kwiaty tej odmiany są bardzo małe, jednak podobnie jak w przypadku poprzedniej odmiany jest ich dużo. Odcień kwiatów jest biały, ale nie kwitną od razu. Jeśli pierwszy kwiat kwitnie w czerwcu, to ostatni najprawdopodobniej w lipcu. Zapewnia to długotrwałe kwitnienie powojników.

Sadzenie i pielęgnacja powojników na Syberii

W rzeczywistości trudno jest wyróżnić czynniki, które odróżniałyby sadzenie i pielęgnację powojników na Syberii od podobnych zabiegów w jakimkolwiek innym regionie. Jak zapewne już się zorientowałeś, kluczowym czynnikiem wyróżniającym uprawę tych roślin podczas ostrej zimy jest większe przycinanie, które pozwala zachować nienaruszony korzeń rośliny. Należy jednak również zrozumieć, że najgorszy atak powojników wcale nie jest zimny: całkiem dobrze tolerują mrozy. Ale nadmiar wilgoci może być śmiertelną trucizną dla powojników, dlatego nawet zwykłe zabiegi sadzenia należy wykonywać ze szczególną dbałością o szczegóły i ostrożność. Jak dokładnie należy to zrobić, znajduje się poniżej:

Powojniki w ogóle nie tolerują cienia, dlatego najbardziej odpowiednie miejsce do sadzenia będzie oświetlone bezpośrednimi promieniami słońca lub półcienistym miejscem. To w takich warunkach odparuje nadmiar wilgoci z powierzchni gleby. Niemniej jednak, sadząc powojniki w takim miejscu, zdecydowanie należy zadbać o ochronę przed wiatrem lub dobre podparcie. Jeśli sadzisz powojniki przy ścianie domu, musisz cofnąć się o co najmniej pół metra i upewnić się, że woda nie kapie z dachu na krzaki.

Potem wybucha dół do lądowania. Jego wielkość zależy od gleby, w której będą rosły twoje powojniki. Jeśli gleba jest ciężka, wielkość dołka można zwiększyć do parametrów 70 na 70 na 70. Z drugiej strony, jeśli gleba w Twoim ogrodzie jest lekka, dołek można wykopać jeszcze mniejszy: rozmiar 50 na 50 na 50 powinno wystarczyć.

Jeśli dół jest gotowy, możesz zacząć go napełniać. Pierwszym jest oczywiście wlany do niego drenaż w postaci drobnego żwiru. Możesz również użyć łamanej cegły, ale pod wpływem wilgoci prawdopodobnie wkrótce się zawali. Po drenażu następuje mieszanka składników odżywczych dla rośliny. Zawiera żyzny pączek, próchnicę i kompost. Lepiej przygotować te składniki wcześniej. Całkiem możliwe jest również dodanie do kompozycji piasku i trochę złożonego nawozu.

Ważne jest również, aby wykluczyć możliwość, że stanowisko do sadzenia powojników znajduje się na nizinach. W takim przypadku wpłyną do niego wszelkie opady, którym musimy zrobić wszystko, aby zapobiec. O wiele lepiej będzie, jeśli przygotujesz elewację co najmniej 5 centymetrów, szczególnie dla powojników.

Pomocne będzie również przygotowanie podpór powojników. Zapewni to krzewowi stabilność, ale tylko wtedy, gdy grubość podpory nie przekracza 2 centymetrów. W przeciwnym razie najprawdopodobniej powojniki po prostu nie będą w stanie go uchwycić.

Najbardziej optymalnym i odpowiednim czasem do sadzenia jest wiosna i tylko wtedy, gdy masz pewność, że temperatura nagle nie spadnie. Pogoda powinna być dobrze ustalona i dopiero wtedy będzie można rozpocząć pracę.

Jeśli chcesz pogłębić sadzonkę powojników podczas sadzenia, wiedz, kiedy przestać. Najbardziej optymalna głębokość wyniesie 7-12 centymetrów, ale nie więcej. Ponadto po posadzeniu bardzo przydatne i nie będzie zbyteczne stosowanie ściółkowania. Ta technika nie tylko pozwoli rozwiązać problem wysychania gleby, ale także pomoże uporać się z chwastami.

Po posadzeniu nie zapominaj, że powojniki należy po prostu regularnie i obficie podlewać. Najważniejszą zasadą, której należy przestrzegać w tym przypadku, jest to, aby nie przesadzać, ponieważ zalanie może zniszczyć krzew. Równie ważną procedurą jest karmienie: trzeba nawozić krzew co najmniej trzy razy w sezonie.

Zanim nadejdą naprawdę ciężkie i silne mrozy, konieczne jest przeprowadzenie zaplanowanego cięcia. Na każdym pędzie należy pozostawić od trzech do czterech pąków, a ich długość nie powinna przekraczać 15-20 centymetrów. Następnie pozostałe sadzonki pędów należy przykryć kompostem i przykryć specjalną folią.

Reprodukcja powojników

Większość odmian powojników bardzo łatwo się rozmnaża. W tym celu stosuje się takie metody jak dzielenie krzewu, sadzonki i metodę rozmnażania przez odkładanie. Co więcej, to właśnie tę ostatnią polecamy Ci ze względu na łatwość nauki i skuteczność. Jego istota polega na tym, że młody pęd krzewu jest wygięty w taki sposób, że szczelina między korzeniem a wierzchołkiem znajduje się w ziemi.

Ważny!

Sama końcówka nigdy nie powinna znajdować się pod ziemią! Wybrana ucieczka nie zakończy się dobrze.

Następnie zostaje zakopany w ziemi, aby przypadkowo z niej nie wyciągnąć. Aby uzyskać bezpieczniejsze mocowanie, możesz skorzystać z drutu. Teraz pozostaje tylko upewnić się, że sadzonki są regularnie podlewane. W miarę możliwości staraj się też zakopywać w ziemi nowe międzywęźle, gdy się pojawią. Kiedy nadchodzi czas zimowania, sadzonki nie są przesadzane, ale pozostawia się je na zimę obok rośliny matecznej.

Gdy zima ustępuje wiosną, sadzonki zamieniają się w coś więcej niż pełnoprawną sadzonkę, którą można teraz oddzielić od rośliny matecznej i posadzić w innym miejscu. Jednak podczas wykonywania tej operacji musisz być ostrożny i starać się nie skrzywdzić niczego niepotrzebnego.

Wniosek

Chociaż wielu uważa, że ​​hodowanie powojników w północnych regionach jest niewiarygodnie trudne i prawie niemożliwe, tak naprawdę nie jest to takie trudne. Musisz tylko odebrać dobra ocena i opiekuj się nim z podwójną uwagą. Mamy nadzieję, że ten artykuł Ci w tym pomoże.